زگیل کف دست و کف پا برجستگی‌های غیرسرطانی پوستی هستند که به دلیل عفونت ویروسی در لایه بالایی پوست ایجاد می‌شوند. عامل این عارضه نوعی ویروس به نام ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است.
زگیل کف دست و کف پا، برجستگی‌های غیرسرطانی پوستی هستند که به دلیل عفونت ویروسی در لایه بالایی پوست ایجاد می‌شوند. عامل این عارضه نوعی ویروس به نام ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است. انواع مختلفی از این ویروس وجود دارد و گونه‌هایی که باعث زگیل‌های معمولی روی دست و پا می‌شوند، با گونه‌های HPV عامل زگیل تناسلی متفاوت هستند.
برخی افراد به اشتباه فکر می‌کنند که زگیل کف پا یا کف دست بدخیم است. در واقع، این زگیل‌ها مضر نیستند. در نهایت، در حدود دو سال، اکثر زگیل‌ها بدون درمان از بین می‌روند. با این حال، زگیل‌ها بسته به محل قرارگیری آن‌ها می‌توانند باعث تحریک یا درد خفیف شوند.
زگیل کف دست و کف پا به خصوص در کودکان شایع هستند. نام این زگیل‌ها بر اساس محل بروز آن‌ها روی بدن است. زگیل‌های کف دست روی دست‌ها و زگیل‌های کف پا در قسمت کف پا ایجاد می‌شوند. تقریبا همه افراد در جایی از بدن خود در طول زندگی یک (یا چند) زگیل را تجربه خواهند کرد.
به طور متوسط، زگیل‌های کف دست و کف پا کوچک هستند و تقریباً به اندازه پاک کن مدادی می‌باشند. اما برخی از زگیل‌ها بزرگتر می‌شوند. گاهی اوقات زگیل‌های کف پا به صورت گروهی رشد می‌کنند که به آن‌ها زگیل موزاییکی گفته می‌شود.
گاهی اوقات میخچه یا پینه را با زگیل کف دست یا کف پا اشتباه می‌گیرند. در برخی از زگیل‌ها، نقاط سیاه کوچکی ظاهر می‌شوند که باعث می‌شود مردم آن‌ها را «زگیل دانه‌دار» بنامند. در واقع، این نقاط سیاه رگ‌های خونی ریزی هستند که در زگیل رشد کرده‌اند. زگیل‌ها واقعاً «دانه» ندارند.
زگیل‌های کف پا معمولاً به دلیل فشار راه رفتن و اثر صاف شدن آن، به اندازه زگیل‌های روی دست از پوست بیرون نمی‌زنند.
زگیل از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. انتقال آن می تواند غیرمستقیم باشد. برای مثال، کودکی که روی دستش زگیل دارد ممکن است سطح زمین بازی را لمس کند که سپس توسط کودک دیگری لمس می شود و زگیل گسترش می یابد. یا فردی که زگیل کف پا دارد بدون پوشیدن دمپایی از حمام استفاده می کند و فرد دیگری از آن استفاده می کند و دچار زگیل می شود. خطر ابتلا به زگیل دست یا پا از فرد دیگر کم است.
خطر ابتلا به زگیل در افراد مختلف است. افرادی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند بیشتر در معرض ابتلا هستند. اما افراد با سیستم ایمنی سالم نیز می توانند به زگیل مبتلا شوند.
زگیل های کف دست و کف پا اغلب در نهایت بدون درمان از بین می روند. با این حال، اگر شما را آزار می دهند، می توانید زگیل های پوستی رایج را به روش های مختلفی درمان کنید.
چسب نواری یکی از راه های درمان خانگی است. یک نوار کوچک روی زگیل بچسبانید و به مدت شش روز روی آن بگذارید. سپس، چسب را بردارید، زگیل را در آب خیس کنید و سپس آن را به آرامی با سنگ پا یا سوهان ناخن بردارید. این فرآیند را چندین بار تکرار کنید تا زمانی که زگیل از بین برود. این ممکن است چند ماه طول بکشد. از این نوع درمان انتظار معجزه نداشته باشید زیرا احتمالاً بهتر از دارونما عمل نمی کند.
درمان های بدون نسخه زگیل شامل دارویی است که به صورت موضعی (ژل، پماد، لوسیون) استفاده می شود و معمولاً حاوی اسید سالیسیلیک است که با لایه برداری زگیل عمل می کند. گزینه دیگر اسپری انجماد است که بافت را از بین می برد. این داروها حدود 50 درصد اوقات موثر هستند.
درمان های پزشکی به طور کلی موثرتر هستند. این روش ها شامل انجماد زگیل با نیتروژن مایع، برداشتن زگیل با لیزر یا جراحی، یا استفاده یا تزریق داروهایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن به منظور پاکسازی ویروس از بدن می شود.
با این حال، درمان سریع و آسان نیست. به عنوان مثال، درمان خانگی برای زگیل های دست می تواند چند هفته تا چند ماه طول بکشد. درمان زگیل پا چالش برانگیز است زیرا بیشتر زگیل زیر سطح پوست قرار دارد.
حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد، زگیل ممکن است دوباره ظاهر شود.
پزشکان می گویند اگر زگیل آزاردهنده نیست، می توان آن را رها کرد. با گذشت زمان، زگیل ممکن است به لطف سیستم ایمنی بدن به خودی خود از بین برود.
